Loopbaan en ervaring
Ik heb verschillende opleidingen gevolgd, waaronder MBO bedrijfsadministratie, MTS bouwkunde, HTS bouwkunde/architectuur en psychologie afgerond op de Universiteit. Na het behalen van mijn psychologiediploma heb ik onderzoeksprojecten gedaan met jongeren bij de GGz Eindhoven, waarbij ik ontdekte dat ik meer energie kreeg van het contact met jongeren dan van achter de computer werken. Daarom ben ik een eigen praktijk begonnen als jongerencoach en werk ik als vrijwilliger bij stichting De Vrolijkheid.
Wat volgde was MTS bouwkunde met als plan architecte te worden. Ook hierin kwam het tekenen terug. Na drie jaar MTS met veel plezier te hebben afgesloten ben ik gestart aan het vervolgtraject bouwkunde/architectuur op de HTS in Tilburg. Door een combinatie van de chaotische organisatie van de opleiding (fusies) waarin ik mijn weg niet kon vinden, een gebrek aan passie voor het vak architectuur, mijn tekortkomingen op het bouwtechnisch deel van het ontwerpen maar in alle eerlijkheid vooral ook door de kennismaking met het studentenleven, heb ik na 5 jaar (na veel feesten 😬 en sociale ontplooiing 😅) besloten met de opleiding te stoppen. Een pijnlijke keus, die voelde als opgeven maar ook opluchting bracht.
Omdat ik mijn propedeuse op de HTS had behaald, was de universiteit voor mij opeens ook een optie. Een optie die ik eerder nooit had overwogen.
Met als inspiratie een boek over emotionele intelligentie ben ik in september 2002 gestart met de studie psychologie, deeltijd. Deeltijd werd al snel voltijd en ik vloog door de studie! Ik vond bijna alles wat ik leerde super interessant! Uiteindelijk heb ik gekozen voor een combinatie van sociale en culturele psychologie en na 5 jaar mijn diploma gehaald. #trots was ik.
Na een paar maanden gewerkt te hebben als technisch tekenaar, want tja, de banen in de psychologie lagen niet voor het oprapen, werd ik verrast door een telefoontje van de GGzE. Ik had hier eerder gesolliciteerd en zij hadden een interessant onderzoeksproject dat aansloot bij mijn afstudeerrichting.
Hoewel ik mijzelf wilde focussen op onderzoek, ervaarde ik tijdens dit project hoe makkelijk het contact met de jongeren binnen het project mij afging. Hoeveel energie ik hieruit haalde en hoe inspirerend ik het vond. Dit werd bevestigd door de mentoren van de jongeren. Daarna heb ik nog verschillende onderzoeksprojecten met jongeren gedaan waarvan ik heel veel heb geleerd.
Helaas kwam er aan deze projecten een einde en belandde ik achter de computer waar ik op termijn steeds ongelukkiger van werd. De werkzaamheden waren te statisch, saai en in mijn ogen te weinig zinvol. Ik miste de dynamische periodes en het contact met de jongeren.
Inmiddels had ik een werkruimte thuis gecreëerd, een atelier om mooie creatieve projecten te kunnen doen en waar ik jongeren kon ontvangen. Dit aangevuld met een cursus tot jongerencoach, maakte dat ik besloot te stoppen bij de GGz en voor mijzelf te beginnen.
Zo ben ik gekomen tot 👉🏻 Praktijk YAM.
Naast mijn eigen praktijk ben ik vijf jaar geleden gestart als vrijwilliger bij de stichting De Vrolijkheid in het ondersteunen van kunstenaars bij het geven van kunstworkshops aan kinderen, jongeren en jongvolwassenen in een AZC. Hier doe ik mooie praktijkervaringen op in het werken met jongeren en de expressie in de vorm van kunst.
Tevens ben ik sinds vijf jaar maatje van een jongeman met niet-aangeboren hersenletsel (NAH), waar ik eens per maand iets mee onderneem, zoals naar de film gaan, spelletjes spelen of naar een museum gaan.